این قاضی است که تشخیص میده آیا عناصر تشکیل دهنده جرم محقق شده یا نه. دلایل و قراین و امارات گوناگون موثر در این تصمیم گیری خواهد بود؛ پیام های ارسالی، شهادت دوستتون که از ابتدا در جریان بوده است و ... بنابراین صرف انکار موجب برائت شما نخواهد شد.حتی ممکن است عمل مشمول جرایم ضد عفت و اخلاق عمومی قانون مجازات اسلامی قرار گیرد طبق قانون، مجازات رابطه نامشروع یا عمل منافی عفت بین زن و مردی که بین آنان علقه زوجیت نباشد محکومیت به شلاق تا حداکثر نود و نه ضربه است. در عین حال براساس استدلال های شما یا وکیل تان مبنی بر این که طرف مقابل به پیام های شما پاسخ نداده است، لذا این " رابطه " شکل نگرفته است ممکن است منجر به این شود که قاضی این رابطه را احراز ننماید.
چرا که اوضاع و احوال، عرف، محتوای مبادله شده و... در تصمیم دادگاه موثر بوده و قاضي براساس نوع محتوا، عمل، هدف طرفین از ارتباط ( قصد ازدواج یا ... ) و بویژه وضعيت زن و مرد (متاهل بودن طرفین یا ... ) و استدلالات متقن شما یا وکیل تان حکم به احراز یا عدم احراز رابطه نامشروع خواهد داد.
نکته: طبق ماده 637 قانون مجازات اسلامی « هرگاه زن و مردی که بین آن ها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا نود و نه ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه کننده تعزیر می شود.»
بین حقوق دانان درخصوص شمول این ماده و منظور از "رابطه نامشروع" اختلاف نظر است و بسیاری معتقدند؛ ذکر "تقبيل" و "مضاجعه" در ماده 637 تمثيلي است و نه حصري بنابراین شامل مواردی مانند رفتن به کافی شاپ و قدم زدن در پارک، مكاتبه به قصد لذت، رفتن به سفر و ... نیز مي گردد. اما عده ای هم شرط رابطه نامشروع را وجود رابطه فیزیکی بین دو طرف می دانند و معتقندند ارتباط از طریق تلفن یا اینترنت را نمی توان تحت عنوان رابطه نامشروع تلقی و مشمول حکم این ماده دانست.
در این خصوص نظریات مشورتی از اداره حقوقی قوه قضاییه صادر شده که مبین این اختلاف است (توجه داشته باشید نظریات مزبور جنبه مشورتی داشته و به هیچ وجه الزام آور نمی باشند).
- نظريه ۲۴۵۲/۷ – ۱/۶/۱۳۷۸ – ا.ح.ق: «صرف نوشتن نامه عاشقانه از مصاديق رابطه نامشروع محسوب نمي‌شود».
- نظريه ۳۸۸۰/۷ – ۱۹/۴/۱۳۸۱ – ا.ح.ق: «رابطه نامشروع، موضوع ماده ۶۳۷ق.م.ا. در قانون تعريف نشده مع‌هذا، همانطور که از عنوان آن بر مي‌آيد عملي دو جانبه يعني توافق دو نفر (زن و مرد) اجنبي بر نوعي از روابط جنسي ناقص غير از زِنا و امثال آن است بنابراين صرف مکالمه تلفني، قدم زدن در پارک يا خيابان، مکاتبه و ... رابطه نامشروع به معني ياد‌شده به شمار نمي‌آيد».
- نظريه ۳۰۲۲/۷ – ۱/۵/۱۳۸۳ – ا.ح.ق: «با توجه به ماده ۶۳۷ق.م.ا. که رابطه نامشروع و يا عمل منافي عفت را از قبيل تقبيل يا مضاجعه مثال زده، صرف تنها بودن زن و مردي در يک جا نمي‌تواند از مصاديق آن به شمار آيد».
- نظريه ۵۸۸۱/۷ – ۱۵/۹/۱۳۷۸ – ا.ح.ق: «بيان تقبيل و مضاجعه در ماده ۶۳۷ق.م.ا. تمثيلي است و حصري نيست و شامل موارد مشابه که عمل منافي عفت به آن صدق نمايد نيز مي‌گردد».
- نظريه ۲۴۵۲/۷ – ۱/۶/۱۳۷۸ – ا.ح.ق: «عبارت «از قبيل تقبيل يا مضاجعه» مذکور در ماده ۶۳۷ق.م.ا. منحصراً منصرف به عمل منافي عفت غير از زِنا مي‌باشد».
مشاوره حقوقی در حوزه فضای مجازی
